-Πριν το καταλάβεις έγινες
μια βολεμένη ερώτηση
μέσα στο κάθε μέρα,
ένα "τι κάνεις;" με απάντηση
λυγμό φωλιασμένο,
που με τον καιρό έμαθες
να κρύβεις και για την ερημιά
τις νύχτες δεν μιλάς ούτε για τον Απρίλη
που είχε δεν είχε
θανατικό σκόρπισε και πάει...
-Ούτε για σένα μιλώ
Είναι ξένοι κι εσύ αλλόκοτος
Με ζωή μπάσταρδη και δειλή
Που ξεχείλισε κατακόκκινη
να παρασύρει σε θανάτου ερημιές
τα δύσκολα, τ' ανεπίλυτα,
τα μοιραία.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...