ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

Πολύ μικρή κι εντελώς ανήξερη
σκεπασμένη τα μαλλιά μου
και τις πόρτες κλειστές πίσω μου
γυρισμός δεν υπήρχε
από τότε που τα μεσημέρια σε συνάντησαν.

Περήφανη δίπλα σου και σαρκοβόρα
σαν κάποιος που ακόμα δεν ξέρει τίποτα
λυσσομανούσα να πηδάω πάνω απ' τις φωτιές σου
μέχρι να μας πάρει ο ύπνος των καλοκαιριών
που έγιναν για  πάντα δικά σου.

Η ζωή μαζί μας πενήντα χρόνια ακούραστη
οι τσέπες μας ξεχείλιζαν φεγγάρια
τα χέρια έχαναν το μέτρημα
δάχτυλα που περίσσευαν
αν δεν τα σφιχταγκάλιαζαν οι φούχτες σου.

Οι προμήθειες ξοδεύονταν
οι πόροι ατέλειωτοι
η αγάπη με τα χρόνια
χρυσάφι άξιζε
υποδόρια πότιζε κι ανάσταινε
νέους τόπους.

Μετά θύμωσα
και τιμωρημένη
σ' αγαπούσα κάθε μέρα πιο πολύ.

Τώρα οι χαρακιές σου οι ματωμένες μίλησαν
Η ζωή έγινε πιο αληθινή από ποτέ
Οι παραπομπές εξηγήθηκαν
Τα λάθη στεφανώθηκαν με ανθρωπιά
Οι φίλοι έγιναν μίζεροι κι άπιστοι
Κρυμμένοι φτιάχνουν περίπλοκες ζωές
και μένουν σοβαροί κι ανήσυχοι.

                                                 Ρ.Κ.