Νεκρό δεν τον θέλαμε
Να διαλέγει μονοκούκι
Θανατερό αγκάλιασμα
Που κλέβει την ανάσα,
Να κείτεται ήρεμος και
Σιωπηλός ολότελα σε
Δωμάτιο άχαρο με
Το κρύο χώμα σπίτι του,
Ενώ εμείς χρόνια κρεμασμένοι
Στις σιωπές του
Αναζητούσαμε
Τα λόγια ζωντανά ν' ακουστούν
Και με τσέπες άδειες
Από μαντεψιές και πόρους
Σιγουριά ιερή είχαμε κι ακλόνητη
Ότι οι κουβέντες οι αφανέρωτες
Κρυμμένες μέσα σε δισταγμούς και
Μυρωδιά άφιλτρου
Φώναζαν ζωή
Και καλές ειδήσεις.
Ρ.Κ.2318
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...