Πριν τα σαράντα χρόνια μας
η γη μας γέμισε πεθαμένους
και νεκρούς, αύτανδρα τα
βαρκάκια μας βούλιαξαν εκεί
που η καρδιά έσκαγε σαν το
μπουμπούκι, με το αίμα της
να την κρατάει ζώσα,
πασχίζοντας ανάσα
με δόντια σφιχτά και
χείλη δαγκωμένα,
ολόμονη να σηκώνει σταυρούς,
ν' αποκρίνεται στις πιο δύσκολες
των ερωτήσεων, ν' αγαπά τ΄
αναπάντητα, όσο οι άνθρωποι
που γνωρίζαμε σιγά σιγά άλλαξαν,
μουτζούρωσαν τους χάρτες,
οι πορείες τους βράδιασαν
κι απελπισμένοι που δεν
μπόρεσαν, προδότες και
προδομένοι που την μία και
μοναδική στιγμή τους ολιγώρησαν
και ξεπουλημένοι στην ευκολία,
έχασαν τα λόγια.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...