ΦΡΑΓΗ

Ανήμερη, ξεχειλισμένη χολή,
πήρε πάλι τους δρόμους 
τους κακούς, τους έρημους, 
της απώλειας τους δρόμους
και της μαύρης αβύσσου 
κι ορίζει τον τόπο της
στήνοντας κάστρα και τάφρους·
μέσα ο όλεθρος, υγρός σκοτεινός, 
μαύρος, κινούμενο έλος μέχρι 
το λαιμό και μια πικρόγλυκη ευχαρίστηση, 
που μάσαγε στα δόντια και 
την έφτυνε σ' ένα ξέφρενο
πλιάτσικο μέσα της, όπου 
ποτέ το φως δεν ερχόταν και 
μύκητες άμορφοι άπλωναν
πλοκάμια τρεμιστά, όσο 
αυτή με ματωμένα μάτια
τα 'παιρνε όλα, τίποτα δεν χάριζε, 
έσπερνε εχθρούς κι έπαιρνε κεφάλια, 
σκληρή και άπονη, πέτρινη  
-πας σε θάνατο και θα τους
πάρεις μαζί σου, τα χάνεις όλα 
κερδίζοντας, δίκιο ψάχνεις, 
κόβεις-ράβεις, άδικη και κακιά, 
τιμωρός της αυταπάτης και της
ορφάνιας σου, αχυρένιο το καλύβι
και το θεριό μέσα σου μ' ένα φύσημα
σε γυμνώνει ξανά και ξανά, 
το σχοινί σου χάσκει μπαλωμένο 
πάνω από γκρεμούς και φαράγγια, 
την αγαπάς την πτώση,
του κίνδυνου το χτυποκάρδι 
σε ξεσηκώνει, παίζεις με τον φόβο, 
τον μοιράζεις στις τσέπες σαν κολατσιό 
νάχεις να πορεύεσαι, αφού 
με την αγάπη μάλωσες από 
το αμνιακό σου το νερό, που αφιλόξενο 
κι εχθρικό, σε σπούδαζε
μήνες εννιά και βάλε, 
στη φραγή και τον αποκλεισμό.

                                                                    Ρ.Κ.
Maggie Taylor (born 1961 in Cleveland, Ohio), ALICE IN WONDERLAND