Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθιά κι ανεξερεύνητη και ξεδιπλώνει μιαν απέραντη γαλήνη.
ΤΑ ΟΦΕΙΛΗΜΑΤΑ ΗΜΩΝ
Το καινούργιο προσπαθεί
να γεννηθεί και να φανερωθεί
όλη τη μέρα και τη νύχτα του
κι εσύ τ' ονειρευόσουν
ολόκληρο το Δεκέμβρη.
Τώρα μικρός, άγονος
και φυλακισμένος σε οφθαλμαπάτη
έλλειψης και έκθετων δακρύων-
δάκρυα προσφυγάκια, αποδιωγμένα
μπαίνουν απ' όπου βρουν, για μέρες
καλύτερες ψάχνουν κι εσύ
πιο αμαρτωλός από ποτέ -"μη εισενέγκεις"-
κι ο λάκκος μπροστά σου ολάνοιχτος
γυρεύει να παραχώσεις τα θέλω,
νάσαι έτοιμος για τη θυσία
κι άλλο δε θες παρά ν' αξιωθείς συγχώρεση
χαρίζοντας την άφεση πρώτος
στα πληγωμένα "οφειλήματα ημών".
Ρ.Κ.
εικόνα: Alexey Terenin, b1969, Moscow
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...