Στην σκοτεινή την κόχη,
στην γωνιά σου τη βαθιά,
ζωή κομμάτι ψωμί
φυλαγμένο μένει
σε σκοτεινό αγέρα
κι αφήνει την υγρασία του
στο ντουλάπι σου,
κόρη οφθαλμού πολύτιμο
νάχεις να πορεύεσαι τώρα
που τα στάχυα δεν φυτρώνουν
που η έλλειψη εγκαθιδρύεται,
οι σοδειές σωσμένες και
τ' αφυδατωμένα ψιχουλάκια σου
σε δεξιώνονται σε άδειο σπίτι
κι έρημο τραπέζι.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...