Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθιά κι ανεξερεύνητη και ξεδιπλώνει μιαν απέραντη γαλήνη.
ΣΤΑ ΒΑΘΗ-ΒΑΘΗ
Γλύφει η νοσταλγία η ακαμάτρα, η πικρή Με τα χέρια άδεια εγκαταθίσταται σε σιωπή αχνοτρέμουσα Σφιχτά δόντια Βλέμμα άοσμο Πουθενά δε στέκει· παλεύει να γλιτώσει το λυγμό, που 'χει στήσει ξώβεργες στα βάθη-βάθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...