Οικογενειακά πανηγυράκια με λόγια προκάτ,
χιλιοπαιγμένους ρόλους, ενωτικά κατηγορητήρια,
ξανά χαμένοι κι ένοχα ανήξεροι, με πολύλογα
νανουρίσματα συρρικνωμένοι, βολικά ταχτοποιημένοι
στα πόστα μας, δίχως καμιά θέληση να δούμε,
αποκοιμισμένοι στα συνήθη κι εύκολα, ρουφώντας
δύναμη απάτη, που ξεφουσκώνει παρακάτω
αφήνοντας βλέμματα θλιβερά σε μάτια άδεια,
απομόνωση και μανιακή λατρεία του τίποτα.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...