Κι άλλη μέρα κλαψιάρα, ζωή
υπόδουλη, με τα λόγια της κείμενα
σαθρά, να υποβάλλονται από φωνές
αιώνιες κι άηχες που φτιάχνουν
κουκούλια μέσα σου κι ύστερα
ριζώνουν, ζουν και βασιλεύουν,
τρώγοντας και πίνοντάς σε...
ΟΛΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ "ΤΩΡΑ"
που θα ανοίξω το μεγάλο το
παράθυρο, που βλέπει στον κήπο.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...