Σφάλισες πόρτες και παράθυρα,
μπήκες για τα καλά μέσα σε ησυχία
εκμαυλιστικού μισόφωτου, κάνεις
ρούμπους νικώντας σε στα σημεία,
όσο η ανάστροφη παλάμη σου
διώχνει τον μαύρο ιδρώτα και...οκ!
εδώ ήρθαμε! αναθάρρησες που είδες
δρόμο κι ουρανό μακριά να σε πάρουν,
με άγιες πεθυμιές κι αλλόκοτο θάρρος,
βουβή και θαμπωμένη ανακαλύπτεις
πως δρόμοι κι ουρανοί είναι πάντα
και μόνο μέσα σου.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...