Τρία τέσσερα κομπιάσματα
με τα φωνήεντα τραβηγμένα
κι ένα αυθαίρετο εε.., απάτριδο
και σουρνάμενο ανάμεσα στους
φθόγγους κι όπου δεν τόσπερναν,
ψεύτης ο λόγος κι άχαρος, άνιωθος,
τίποτα δεν άγγιζε, παρά έκανε
την καρδιά να ντρέπεται, με τα
ψέματα όλα στη σειρά, ολοίδια
πολλά χρόνια κι η επίγνωση
ξεστρατισμένη δε λόγαγε, οι
καθρέφτες σπασμένοι κι η φωνή
παχύδερμη και στριγγή να παίζει
με τους ακουστικούς μας πόρους,
που κακομαθημένοι από τρόμο και
χειραγώγηση, βαρέθηκαν να
προσπαθούν να ταιριάξουν
τ' αταίριαστα και δια παντός
έφραξαν, αφού πρώτα έφριξαν
γι' ακόμα μια φορά.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...