Οι μέσα ζωές μας επιμένουν,
αδύναμες κι αποδεκατισμένες,
με τα κρυμμένα όχι, τα μετανιωμένα
ναι, τα βαριά λόγια τ' αγέννητα,
τις κλεμμένες στιγμές που λιμνάζουν
γεμάτες απορημένα κι αναπάντητα γιατί,
όλα στήνουν σπιτικό στων ματιών
τα λιγοστά φώτα.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...