Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθιά κι ανεξερεύνητη και ξεδιπλώνει μιαν απέραντη γαλήνη.
ΣΑΝ ΘΑΡΡΟΣ
Τότε δεν είχα γεννηθεί, τώρα δεν υπάρχεις, συναντηθήκαμε σε πτήση υπερκόσμια, ν' ανταλλάξουμε ζωές σε στιγμή αιώνια, όπου μου χάρισες βλέμμα καθαρό, κι ένα φόβο βαθύ, σαν θάρρος!!.. Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...