Στη σιωπή αναστήθηκε
με τους δεσμούς κομμένους,
νυχτέρια όνειρα με κινηματογράφο
κι αφράτα νυφικά στημένα σαν
τούρτες σαντιγύ, ακέφαλα
κι ολοζώντανα παρέα με
ολομόναχα πένθιμα σακάκια ,
που εξήντα χρόνια τώρα, μονάχα
άδεια κι αποθαμένα τάθελε στο
πλάι της, ενώ όλο και τόψαχνε
να το καθιερώσει, ότι οι σχέσεις
και οι άντρες ήταν κλέφτες μιας
ελευθερίας χοχόλικης που περίσσευε
και ξεχείλωνε στη ζωή της, πρόθυμη
πάντα να σκλαβωθεί στης αράχνης
μάνας τα θανατερά αγκαλιάσματα.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...