Ατίθασο σώμα μητρικό
υποκρισία γεμάτο
προσγειώθηκε στην εφηβεία σου
κουτοπόνηρο, γεμάτο έλλειψη,
φαντάσματα, μυστικά,
δράκος με σάρκα ροδαλή
σε σεντόνια γαριασμένα
παραβίασε την ψυχή σου
και φύτεψε αδιάντροπα
ντροπή στις αθώες μέρες σου...
Αυτό άνθιζε κι εσύ χανόσουν
καταμόναχος με το αίμα σου
ενέχυρο χωρίς πολεμοφόδια
σ' αφανέρωτο πόλεμο
μάθαινες να εξαφανίζεσαι
και να μικραίνεις,
να μικραίνει κι η ντροπή,
να μην είσαι, για να λείπει κι αυτή,
μεγάλη ντροπή υπόγεια,
αδιάκριτη, αόρατη, σφηνωμένη
ακατανόητα ανάμεσα στην αγάπη
και τη συμπόνια σου, φταίχτης,
μικρός, αχάριστος, μαθαίνεις
χώρο να μην πιάνεις και
να γυρεύεις στα ξένα βλέμματα
νεύματα μυστήρια που θέλουν
να είσαι έτσι κι όχι αλλιώς,
με αφιερωμένη την ιερή ζωή σου
σε μυστικά κι αποτρόπαια θέλω
σαρκοβόρων κηδεμόνων
που τους έπινες και τους έτρωγες
σε τραπεζώματα ανίερα,
για νάχει η ζήση λόγο κι αξία
για νάχεις νόημα,
μακριά κι έξω όλα από σένα,
μαϊμού σε τσίρκο χλευαστικών
αυτάρεσκων απαιτήσεων,
κακοποιημένος, παραμελημένος,
ανήξερος και γελοιοποιημένος
από αγγίγματα που ζάρωναν
το σώμα, του 'κλεβαν τα στολίδια.
Κρύφτηκες να σωθείς,
λατρεύοντας ανύποπτους
θνητούς σε ζωή γλεντοκόπα...
Ρ.Κ.02092016
εικόνα:Juan F. Béjar (b.1946)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...