Απολογίες

Στο λαιμό μου απόμεινε
πικράδα τρυφερή στο
"Είν’ η ψυχή μου απόψε κείμενο χωλό" 
τα 'νιωσα όλα και ντροπή γέμισα 
πού 'στειλα καρδιά ετοιματζίδικη 
σε άσπρο κύκλο να δείχνει σε θέαση κοινή
ότι κι εγώ είδα κι έκρινα 
κι ανήκω σ' αυτούς που κατάλαβαν 
την αξία του ποιήματος, 
μην ακούγοντας τη φωνή την αληθινή και
τη δύσκολη, που Βούδας κάθεται,
πάνω σε τσουβαλιασμένα υπάρχοντα,
σε αίμα μπαγιάτικο και σε άδειο σώμα,
ενώ στα φυλλοκάρδια μου πουλιά
φώλιασα να σου χαρίσω φτερά
και τα χέρια μου τ' ακόνισα έτοιμα
για μεγάλες αγκαλιές κόκκινες
και τις δαντέλες κατάλευκες τις
φυλάω να ξεκουραστείς,
όταν στην ανοιχτή μου πόρτα
φέρεις τα όμορφα μάτια σου...


                                        Ρ.Κ.

εικόνα:Judith Clay