Αυτό το κενό μέσα της μια ασυνέχεια,
μια διακοπή συναισθημάτων και χώρος
άπλετος κι έρημος, ήσυχος σα νεκρός,
μαρμαρένια του χάρου αλώνια
μέσα στην καρδιά της, τρέχα γύρευε
από πότε εγκατεστημένα εκεί,
με καραβίσια σχοινιά δεμένα στους μόλους της
έπαιζαν την ψυχή και πάγωναν τα γέλια
και τα ρίγη, η ζωή ολάκερη ήταν εκεί
παρκαρισμένη επ' αόριστον, με σφιχτό το στόμα,
γερακίσιο το βλέμμα και το λαιμό κλειστό,
κακιωμένο, ένα πεδίο διαλογής που πολλά
κατάπινε κι αφού τα 'φτιαχνε με τον τρόπο της, τα μηρύκαζε και τα παράχωνε ξανά,
με τμωρία-θεό πάνω από το κεφάλι της
και μια αλήθεια που παραπεταμένη στου
καθωσπρεπισμού της τα όρνεα,
εις μάτην παραφύλαγε.
Ρ.Κ.
εικόνα:andrea kowch
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...