Οι γκρεμοί μέσα της την τρομάζουν,
μαλλώνει με τα μάτια της που δεν
βλέπουν ορίζοντα, πατάει άπονα
τα χορτάρια με το βάρος της, ο άνεμος
τρελλαίνεται να βουίζει και να παίρνει
μακριά τα λόγια, να μπερδεύει τις
σκέψεις και τα μαλλιά της, νεκροφάγος,
σκαλίζει τις αναμνήσεις ηδονικά,
ετοιμάζοντας πικρά δάκρυα, σπατάλη
ανόητη κι άδικη.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...