Παίξαμε πολύ μ' αυτά
που δεν καταλαβαίναμε,
ξοδέψαμε όλα, όσα δικά μας
δεν ήταν, γίναμε αρχηγοί
δίχως να το αξίζουμε,
γράψαμε κοινότυπες και
παρόμοιες ιστορίες, που
αυθαίρετα τις είπαμε ζωή,
εγωιστές, στο δρόμο ξεχαστήκαμε
γλεντοκόποι βιαστήκαμε να
φυλάξουμε το τίποτα κι από
στόμα σε στόμα τρύπιες αλήθειες
διαδώσαμε, επαναλαμβανόμενες,
που τίποτα δεν σήμαιναν και
τέλος, μαγεμένοι από τον φόβο
γεμίσαμε τη ζωή κανόνες και τελετές
απομένοντας ανόητοι στην άκρη
να τα υπηρετούμε, ενώ η ζωή
χαροπάλευε στο πλάι μας,
αδειασμένη και κούφια.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...