Ο ζεστός αγέρας είναι παχύς και
πυκνός, δεν ανασαίνεται, γεμάτος
σκελετούς αναμνήσεων και
κουκούτσια από αγίνωτα χρόνια
παιδικά, που δεν κάρπισαν,
απόμειναν αιωρούμενα, σφηνωμένα
στις πιο λαμπερές στιγμές μας και
γελούν ξεδιάντροπα πίσω από
την πλάτη μας, που πάμε ολομόναχοι
κι όλοι μια μάζα, και πώς να
ξεμπερδεύουμε με δαύτα τα λείψανα
χωρίς άνθη να ξεγελούν την δυσωδία,
χωρίς φίλους να κλάψουμε στα χέρια τους,
χωρίς ερωτήσεις, με μιαν απάντηση να
βουίζει μέσα σε στόμα σφιγμένο,
σαν αλογόμυγα που γυρεύοντας φως
παράθυρο, χτυπιέται στα γιαλιά
αλύπητα, στο φως να βγει ή να τελειώσει..
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...