Σε σκοτεινές παρυφές μοναχικών συλλογισμών
στήνεις ικρίωμα, με δήμιο ενοχές νέες και γριές,
ζυγούς με μπάσταρδα ζύγια, κλεψιμέικα,
που αφήνουν πάντα έναντι σε απλήρωτους
λογαριασμούς, χρεωμένη παντοτινά για
κείνα που θα μπορούσες, για όσα παρέλειψες,
για άλλα που έκρυψες και τόσα άλλα που
φανέρωσες, που τάφησες να γίνουν λόγια
δίχως σκέψη δεύτερη ανάχωμα και φίλτρο
κι έφτιαξαν πληγές βαθιές, με τα βέλη τους
μέσα σου να κρατούν το αίμα για χρόνια
σάπιο, σε χρώμα πηχτό μπλε που χαλνάει τον αγέρα
Ρ.Κ.020616
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...