Η λύπη μ' έχει
και δε μ' αφήνει
κρυμμένη ζωή
πόνος κρυφός
δάκρυα κάθαρση
συνειδητοποίηση
άνθισμα πάνω στην πέτρα,
σκληρά και μαλακά
μέσα πολύ-λίγο απ' έξω,
να φτουρίσει η δύναμη
να φτάσει, να τα βγάλει πέρα.
...
Τις νύχτες ο ύπνος
ακόμα έρχεται
στοργική αγκαλιά.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...