Δύσκολοι Παρατατικοί τους κλαις νυχθημερόν
και δε σώνουν, σφήνες στο μυαλό σου, κόβουν
τη ζωή σε κομμάτια, λιγώνει η καρδιά, λυώνεις
όλη να ζητάς τα που είχες κι οι δρόμοι τελειώνουν,
τα ταξίδια έξω έχουν παύσει, ο καιρός λιγοστεύει,
ετούτες οι γραμμές στενάζουν, πικρή σωτηρία,
μεσημέρι του θεού χαρά , κελαηδίσματα και
μακρυνές φωνές, όλα μακριά, οι θάλασσες,
τα βουνά, οι αγαπημένοι, οι φίλοι, η ζωή,
εσύ ο ίδιος που είσαι άλλος, τούτος ο νοτιάς
ο υγρός κάνει τις μέρες να γκρινιάζουν.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...