Όσο μιλούσες, το πουκάμισο
κολλαριστό, καθαρό,
φωτεινό, κολλημένο
στο σώμα σου, έδινε
σχήμα και ύφος, σε
σηματοδοτούσε σε
άλλαζε και μόνο αυτό
κοίταζα να ιδρώνει ψέμματα,
να μυρίζει ζωή, να χάνει
τη φρεσκάδα και τα λόγια του
να γίνεται "φορεμένο ρούχο"
σε σωρό με άπλυτα και
να περιμένει τη σειρά του
εκτός εποχής ξαφνικά...
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...