Όλα εδώ κοντά σου κι εσύ
εδώ κι αλλού, γεννάς θαύματα,
μας βαφτίζεις σε φωτιές θυμών
που λειώνουν και τα σίδερα, στα
μυστικά σου περάσματα,
στα βραχώδη σου σπήλαια
με τα νερά σου στάσιμα
και μια γλάστρα βασιλικό
στα συντρίμμια σου κι
ενώ όλος λείπεις, μας
χαρίζεις θησαυρούς από
τα υπόγεια των καημών,
κι αφού το κάστρο σου
πολεμίστρες δεν είχε
κι αφού σου πήραν και
τη μπουκιά απ' το στόμα,
πού να την κρύψεις την άγια
αλήθεια σου, την γεννημένη
μαζί σου, πού να την ξαπλώσεις
την δύναμή σου, ψυχορραγούσα
χρόνια, πού να της παρασταθείς,
να την κλάψεις και να την ξενυχτήσεις;
μόνο στις σιωπές και στους
ύπνους σου, άφοβος, βάζεις
αλλόκοτες αποστολές σ' ένα σώμα
πειθήνιο κι ολομόναχο,
που δεν το τίμησες, δεν σε τίμησε,
και φοβισμένο σου κρατάει μούτρα,
σ' απαρνιέται κι εσύ βαθαίνεις
και βουλιάζεις και κρύβεσαι για να είσαι,
για να φαίνεσαι,για να μην σε αλέσει
το θηρίο ΠΡΕΠΕΙ κι ο δράκος ΜΠΟΡΕΙΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...