Ε ναι, δεν την αγαπώ
τη θάλασσα, με τυραννά
η απεραντοσύνη της,
με σκιάζει το μπλε
το παρδαλό της και
το μαύρο, οι αφροί της
μου φέρνουν ναυάγια,
η κάλμα της φόβο
για τα μελλούμενα, δεν
την αγαπώ τη θάλασσα,
στοιχειό νερό αλμυρό
με γοργόνες τέρατα
και μέδουσες θεριά
κι όταν την ντυθώ,
στο λαιμό ύπουλα
με πνίγει το ελαφρύ της
κυματάκι και να της
παραδοθώ δεν ξέρω.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...