Αγκαλιές

Έρχεται το βράδυ ερημωμένο 
και πουθενά δεν τον περιμένουν
επισκέπτης κανενός δεν είναι.

Κάποτε χωρούσε εδώ 
κι εκεί σε μια καθημερινότητα, 
κάποτε πετούσαν φιλιά κι 
εφημέρευαν αγκαλιές 
υπήρχαν δρόμοι, 
ακούγονταν τα γέλια.

Κάποτε τα χέρια 
ανάσαιναν μια μυρωδιά

μαστίχας και γνώριζαν 
τα σημεία του ορίζοντα...

Ρ. Κ.