Εκτός εποχής
ολομόναχο στέκει,
ολοπράσινο ακόμα,
σιωπηλό, σκοτεινό,
χωρίς χαρά, αστόλιστο,
με μια θλίψη αλλόκοτη
και περήφανη, έτοιμη
να κρυφτεί του χρόνου
μέσα στις δεκάδες
φωτεινά λαμπάκια και
να ξεγελάσει όλους
πως είναι χαρά.
Τέλος εποχής.
Ρ.Κ.080116
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...