Δεν έχει καλύτερο,
αυτοβελτίωση καμιά.
Αυτή είμαι,
νόμος φυσικός με τα
όλα μου.
Με χίλια δεν μπορώ,
με αόριστα μπορώ,
με βουνά θέλω, με πολλά
ξεχνώ...
Πνιγμένη παράπονα,
βλέποντας από τα
μέσα μου,
επιθυμώντας και μην
έχοντας,
ολομόναχη, με φόβου
δόντια,
αγρίμι με φίλους
αλλόκοτους,
με χαμένη την ψυχή, λαχταρώντας την
σ´ ένα ραντεβού που
χάνω την ώρα
με μπόγους
βρωμόρουχα στα χέρια
να γυρεύω αυτό που
νόμιζα,
αυτό που δεν
είχα,
αυτό που δεν
θέλω...
...
Δεν έχει καλύτερο,
αυτοβελτίωση καμιά.
Αυτή είμαι,
νόμος φυσικός με τα
όλα μου.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...