Παρά φύσιν αδαής...

















Πραγματικότητα και γεγονός
μόνη σηκώνομαι ή τσακίζομαι
γεύση πικρή ο θυμός ο κρυφός
πάρτα στα χρωστάω κι εσύ αγέρωχος
στην πελώρια κρύπτη του Εγώ σου
σοβαρός, βουβός, θυμωμένος,
παρά φύσιν αδαής, σαλπίζεις νικητήρια
το τέλος σου - δεν θα κλάψω,
να φύγω μόνο να φύγω - από πού;
πώς;...φοβάμαι, κρυώνω
να μείνω ασφυκτιώ - 
μπρος μου ο γκρεμός και 
πίσω μου το ρέμα
ή πηδάω ή τσακίζομαι.
                                   Ρ.Κ.200915

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

σχολιάστε...