Έρεβος λύπης που συνθλίβει,
σιωπηλής θρηνωδίας αναφυσητά μυστικά,
εκεί που λόγοι ακονίζονται, πόλεμοι
ξεσηκώνονται, υπόγεια-πόνοι
πλημμυρισμένα, σκοτεινά, βιτρίνα
και πασαρέλα οι πειρασμοί ευκολάκια,
διαλέγεις, παίρνεις, παίρνεις κι αφήνεις,
τέχνη η Σκιά σου, βασιλιάς πολυμήχανος
στο δρόμο παραφυλάει, αιώνιες
διαδρομές να φτάσει και το τέλος
τραγικό δεν έρχεται, αλλιώτικο
παίρνει όνομα, τα κουτσοβολεύει
για λίγο, ορμάνε τρελαμένα τ' άλλα
τα δυνατά, τα μοχθηρά, τα θρεμμένα
μ' αίμα και Ζάλογγο δεν υπάρχει...
το θες δεν το θες μένεις στα χαμένα
ηρωικής αυταπάτης, τα κατοικείς,
τ΄ανασαίνεις, διαβάζεις τον πόνο
αναμαλλιασμένο, ανήξερο, ακατάστατο,
βαθύ. Ολομόναχος πόνος-γέφυρα,
σοφός αλτρουιστής, πιστός στα ψεύδη,
κάνει χατήρια και περιμένει
στοργικός εκτελεστής
ν' απομείνεις στην ποδιά του
με κεφάλι Βαπτιστή Ιωάννη.
Ρ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε...